Verlies van Aalsmeer en Atomix
Mijn excuses voor het laattijdig verschijnen van de verslagen van de verliesmatchen van de afgelopen 2 weken. Er moet niets anders achter gezocht dan een veel te druk beroepsleven, in deze laatste weken van het jaar. Achteraf gezien is het misschien beter zo. Ondertussen kan alles gerelativeerd, wat van op afstand bekeken worden.
Want wees eerlijk; na de winst in de thuiswedstrijd tegen Tongeren waren de verwachtingen misschien te hoog gespannen. Iedereen (waaronder mezelf) dacht dat het vanaf dat moment, enkel maar beter kon gaan, dat de trein vertrokken was. We waren fout! Onze jongens hadden toegewerkt en gefocust op deze wedstrijd, er alles voor gegeven, misschien wel net iets te diep in het rood gegaan. Daarna volgde de weerbots. Voeg boven het wekenlang op de toppen van de tenen lopen, nog 2 extra blessures bij de meer ervaren spelers en het Initia kaartenhuisje zakte, na 5 minuten wedstrijd tegen Aalsmeer, als een slappe pudding in mekaar. Ik ga jullie niet vervelen met statistieken over scoreverloop en minuten zonder een Hasseltse goal. Iedereen die de wedstrijd gezien (en gespeeld) heeft, weet nog wel dat dit catastrofaal was en dat het massaal inbrengen van Aalsmeerse wisselspelers, een nog onevenwichtigere eindscore voorkwam. Eindstand 39-16!
Het mentale Hasseltse potje pruttelde verder in de aanloop naar de thuiswedstrijd tegen Atomix. Op eigen veld werd de ploeg uit Haacht, met fris en snel handbal, nog van het kastje naar de muur gespeeld. Nu kregen we een koekje van eigen deeg. Atomix nam de wedstrijd in handen en duwde een lusteloos Hasselt onmiddellijk plat. Initia begaf en de zweer, die onderhuids al weken rijpte, barstte in volle glorie open. Niets ging nog in die eerste helft. Er werd langzaam, lusteloos gespeeld, niet verdedigd, ongeïnspireerd aangevallen, op mekaar gekankerd. Kortom, het was niet fraai! Ruststand 9-19! In de tweede helft had Initia een uitsluiting van een Atomix-speler nodig om terug wat in de wedstrijd te komen. Maar de poging tot remonte was niet krachtig genoeg en sowieso veel te laat om aanspraak te maken op puntenwinst. Verdiende zege van Atomix: 27-32.
Over de sfeer na de wedstrijd slechts één woord: surreëel!
Flink wat oplapwerk dus voor de uitwedstrijd bij Quintus. Deze ploeg is te jong en te onervaren om met zulk een kleine kern, een seizoen in de Bene- league vol te maken. Dit is absoluut geen zegen! De meer ervaren spelers zijn met te weinig om deze ploeg te kunnen blijven dragen. Trouwens, elke blessure -en er zijn er nogal wat- maakt het probleem alleen maar acuter. Het wordt ook tijd dat de jongeren verantwoordelijkheid nemen, zich niet meer verstoppen achter hun leeftijd en durven te falen, alvorens te kunnen slagen (in deze misschien éénmalige kans) in de Bene-liga. Daarentegen is ondertussen ook al meermaals bewezen dat dit team mooie dingen kan laten zien, voor mekaar door het vuur kan gaan, samen vechten als leeuwen en goed handballen. Dit gevoel moeten we terugvinden. Er samen weer voor gaan, mekaar helpend, mekaar (met een blik naar zichzelf in de spiegel kijkend) helpen verbeteren. Vroeger was het gemakkelijker geweest want toen vond je de oplossing op elk briefje van honderd frank. Daar stond met zwierige letters geschreven: Eendracht maakt macht!
Foto’s: Raymond Heeren
